Coxarthrosis

Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου (coxarthrosis) είναι μια χρόνια παθολογία, που συνοδεύεται από τη σταδιακή καταστροφή του χόνδρου ιστού της πληγείσας περιοχής, ακολουθούμενη από τη συμμετοχή γειτονικών δομών στη διαδικασία. Η ασθένεια απαιτεί μακροχρόνια θεραπεία, και σε σοβαρές περιπτώσεις, ο μόνος τρόπος για να ανακτήσει την κινητικότητα είναι η αντικατάσταση των αρθρώσεων.

Γενικές πληροφορίες

Η Coxarthrosis ανήκει στην ομάδα των εκφυλιστικών ασθενειών. Ξεκινά σταδιακά με μικροσκοπικές αλλαγές στη δομή του χόνδρου. Το αυξημένο στρες, οι φλεγμονώδεις ασθένειες, οι διαταραχές της παροχής αίματος οδηγούν σε δομικούς μετασχηματισμούς και λέπτυνση του χόνδρινου ιστού και, με τη σειρά τους, παραμορφώνουν τα περιγράμματα της αρθρικής περιοχής. Ως αποτέλεσμα, η κατανομή του φορτίου στις επιφάνειες επαφής των οστών αλλάζει και οι ζώνες με τη μέγιστη πίεση αρχίζουν να φθείρονται γρηγορότερα. Αυτό προκαλεί έναν ολόκληρο καταρράκτη παθολογικών αντιδράσεων:

• την εμφάνιση μικρορωγμάτων και περιοχών συμπύκνωσης στον χόνδρο ιστό ·
• μείωση της απαλότητας των αρθρικών επιφανειών.
• υπερανάπτυξη του χόνδρου στο σημείο της αραίωσης και αντικατάσταση του με οστικό ιστό.
• την εμφάνιση οστεοφυτών (οστική ανάπτυξη) κατά μήκος των άκρων της αρθρικής περιοχής
• πάχυνση και μειωμένη ελαστικότητα της κάψουλας της άρθρωσης.
• σκλήρυνση και μειωμένη αντοχή των συνδέσμων.
• αλλαγές στη σύνθεση του αρθρικού υγρού (φυσική λίπανση μέσα στην άρθρωση).
• στένωση του χώρου των αρθρώσεων.
• σύντηξη όλων των στοιχείων της άρθρωσης (αγκύλωση).

Χωρίς θεραπεία, η συνάρθρωση αναπόφευκτα γίνεται η αιτία της ακινησίας και της αναπηρίας.

Αιτίες

Ανάλογα με τα αίτια της ανάπτυξης της νόσου, διακρίνεται η πρωτοπαθής και η δευτερογενής συνξάρθρωση. Στην πρώτη περίπτωση, εμφανίζεται από μόνο του, για παράδειγμα, στο πλαίσιο μιας κληρονομικής προδιάθεσης, στη δεύτερη, προκαλείται από άλλες ασθένειες ή τραυματισμούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διαδικασία εκφυλισμού του ιστού του χόνδρου συμβαίνει λόγω ενός συνδυασμού διαφόρων παραγόντων. Ο λόγος μπορεί να είναι:

• συγγενής εξάρθρωση του ισχίου.
• επίπεδα πόδια, σκολίωση και άλλα ορθοπεδικά προβλήματα.
• Νόσος Legg-Calve-Perthes;
• φλεγμονή των αρθρώσεων (αρθρίτιδα), ανεξάρτητα από την προέλευση.
• τραυματισμοί και μικροτραύματα της άρθρωσης του ισχίου με φόντο το υπερβολικό βάρος, επαγγελματικά αθλήματα κ. λπ.
• δυσπλασία της άρθρωσης του ισχίου.
• μεταβολικές διαταραχές.
• ενδοκρινικές ασθένειες (ειδικά σακχαρώδης διαβήτης)
• παραβιάσεις της παροχής αίματος στα κάτω άκρα ·
• συχνό άγχος
• κληρονομικότητα (η κοκαρθροπάθεια στους γονείς ή άλλους στενούς συγγενείς αυξάνει σημαντικά τους κινδύνους εμφάνισής της σε ένα παιδί).
• συγγενείς παθολογίες και αυτοάνοσες ασθένειες του συνδετικού ιστού (υπερκινητικότητα των αρθρώσεων, ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, κ. λπ. ).
• υποβλήθηκαν σε κοινές επιχειρήσεις.

Η ηλικία είναι ένας σημαντικός παράγοντας προδιάθεσης. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, μετά από 45 χρόνια, η πιθανότητα εμφάνισης κοξάρθρωσης αυξάνεται σημαντικά.

Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα της συνάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου δεν εξαρτώνται από την αιτία της ανάπτυξης. Οι περισσότεροι ασθενείς σημειώνουν:

• περιορισμός της κίνησης: ένα από τα πρώτα συμπτώματα που οφείλονται στην αραίωση της στιβάδας του χόνδρου και στην αυξημένη τριβή των αρθρικών επιφανειών των οστών. στο μέλλον, η εμφάνιση χόνδρων αναπτύξεων επιδεινώνει περαιτέρω το πρόβλημα.
• πόνος: τριβή των οστών που στερούνται χόνδρου στρώματος μεταξύ τους, η σταδιακή εμπλοκή όλων των στοιχείων της άρθρωσης στην εκφυλιστική διαδικασία, η μείωση της παροχής αίματος στους ιστούς προκαλεί αίσθηση πόνου που αυξάνονται καθώς η ασθένεια εξελίσσεται. ο πόνος εκτοξεύεται στη φύση και συχνά επιδεινώνεται μέχρι το τέλος της ημέρας.
• μυϊκός σπασμός, που οδηγεί σε αυξημένα συμπτώματα πόνου και περιορισμένο εύρος κίνησης στην άρθρωση.
• μείωση του μήκους των ποδιών: αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου λόγω της μείωσης του χώρου των αρθρώσεων και της σταδιακής λείανσης των κεφαλών των οστών λόγω της συνεχούς τριβής. η διαφορά μεταξύ των ποδιών μπορεί να είναι έως 2 cm.
• χωλότητα: συνδέεται με σοβαρό πόνο και περιορισμό της κίνησης, καθώς και μείωση του ποδιού. είναι ένα δυσμενές σημάδι που υποδεικνύει σοβαρή βλάβη στην αρθρική συσκευή.

Στάδια

Στη διαδικασία ανάπτυξης, η κοξαρθρωσία περνά από διάφορα στάδια, τα οποία εξαρτώνται από το βαθμό βλάβης των ιστών.

• 1 βαθμός. Αυτή τη στιγμή, ο ασθενής σημειώνει ελαφρούς πόνους στην άρθρωση που εμφανίζονται μετά από έντονη ή παρατεταμένη σωματική δραστηριότητα και περνούν γρήγορα μετά από ανάπαυση. Κατά κανόνα, η δυσφορία εμφανίζεται ακριβώς στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις εκτείνεται στο ισχίο ή στο γόνατο. Το βάδισμα δεν αλλάζει, οι κινήσεις των ποδιών διατηρούνται πλήρως. Στο roentgenogram, σημειώνονται συγκεκριμένες αλλαγές: υποχρονική σκλήρυνση.
• 2ος βαθμός. Ο πόνος γίνεται πιο έντονος, προκύπτει μετά από άσκηση, εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον μηρό και τη βουβωνική χώρα. Μετά την άσκηση, μπορεί να εμφανιστεί μικρή χωλότητα. Βρίσκονται δυσκολίες στην απαγωγή του ποδιού. Η ακτινογραφία δείχνει σημαντική μείωση της απόστασης μεταξύ των οστών (κατά 50% ή περισσότερο), παραμόρφωση της μηριαίας κεφαλής και έντονες αυξήσεις των οστών.
• 3 βαθμός. Οι πόνοι γίνονται μόνιμοι, το περπάτημα χωρίς μπαστούνι γίνεται αδύνατο. Όταν κινείται, ο ασθενής κλίνει αισθητά προς την οδυνηρή πλευρά, η οποία αυξάνει περαιτέρω το φορτίο στην άρθρωση. Το εύρος κίνησης μειώνεται, οι μύες του ποδιού και οι γλουτοί ατροφία. Υπάρχει συντόμευση του προσβεβλημένου άκρου. Η ακτινογραφία αποκαλύπτει σημαντική παραμόρφωση της άρθρωσης, αλλαγή στο περίγραμμα της μηριαίας κεφαλής και μεγάλο αριθμό οστεοφυτών.
• 4 βαθμός. Ο πόνος γίνεται ισχυρότερος και δεν σταματά για ένα λεπτό, ο ασθενής χάνει την ικανότητα να κινείται ανεξάρτητα. Η ακτινογραφία δείχνει πλήρη καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, καθώς και σημάδια σύντηξης οστών μεταξύ τους (αγκύλωση). Η αντιμετώπιση της νόσου σε αυτό το στάδιο είναι δυνατή μόνο με χειρουργική επέμβαση.

Διαγνωστικά

Ένας ορθοπεδικός τραυματολόγος είναι υπεύθυνος για τον εντοπισμό των συμπτωμάτων και την επιλογή της θεραπείας. Για να διαγνώσει και να προσδιορίσει την έκταση της νόσου, χρησιμοποιεί:

• έρευνα: ακρόαση παραπόνων ασθενών, εντοπισμός παραγόντων κινδύνου (τραύμα, ασθένεια, κληρονομικότητα κ. λπ. ).
• εξέταση: εκτίμηση της κινητικότητας των άκρων, προσδιορισμός περιοχών με μεγαλύτερο πόνο.
• Ακτινογραφία: μια εικόνα ακτίνων Χ καθιστά δυνατή την εκτίμηση της κατάστασης των οστών και του χόνδρου, το μέγεθος του αρθρικού χώρου, την παρουσία και τη θέση των οστικών αναπτύξεων. Για να δείτε λεπτομερέστερα τις απαραίτητες λεπτομέρειες, η μελέτη συμπληρώνεται με CT (υπολογιστική τομογραφία).
• εργαστηριακά διαγνωστικά: μια γενική εξέταση αίματος σάς επιτρέπει να εντοπίσετε σημεία φλεγμονώδους διαδικασίας, βιοχημικής - για να παρατηρήσετε ορισμένους παράγοντες κινδύνου, για παράδειγμα, το επίπεδο ουρικού οξέος.
• MRI (απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού): σας επιτρέπει να εκτιμήσετε την κατάσταση όχι μόνο των οστών και του χόνδρου, αλλά και των μαλακών ιστών: οστά, συνδέσμους, μύες, κάψουλα των αρθρώσεων κ. λπ.
• παρακέντηση της άρθρωσης.

Εάν είναι απαραίτητο να διεξαχθεί διαφορική διάγνωση με άλλες ασθένειες, καθώς και να αξιολογηθούν ταυτόχρονες παθολογίες, συνταγογραφούνται πρόσθετες εξετάσεις, εργαλειακές εξετάσεις και διαβουλεύσεις στενών ειδικών.

Θεραπεία κοξαρθρίτιδας

Η θεραπεία της κοξαρθρώσεως της άρθρωσης του ισχίου εξαρτάται από το στάδιο και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Η παθολογία απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους:

• φαρμακευτική αγωγή?
• μη φαρμακευτική αγωγή (φυσιοθεραπεία, θεραπεία άσκησης) ·
• χειρουργική επέμβαση;
• διόρθωση του τρόπου ζωής και διατροφή.

Θεραπεία φαρμάκων

Τα φάρμακα που συνταγογραφούνται για την αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου στοχεύουν:

• αφαίρεση του συνδρόμου πόνου.
• αποκατάσταση ή τουλάχιστον επιβράδυνση της καταστροφής του ιστού του χόνδρου ·
• βελτίωση της παροχής αίματος και της διατροφής στην πληγείσα περιοχή ·
• θεραπεία συνοδών παθολογιών.

Τα αναλγητικά χρησιμοποιούνται με τη μορφή δισκίων, ενδομυϊκών και ενδοαρθρικών ενέσεων και τοπικών παραγόντων: κρέμες, αλοιφές, επιθέματα. Στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης της νόσου, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα επαρκούν για τους περισσότερους ασθενείς. Με σύνδρομο έντονου πόνου, χρησιμοποιούνται ορμονικοί παράγοντες. Η εισαγωγή αναλγητικών απευθείας στην κάψουλα των αρθρώσεων έχει ένα καλό αποτέλεσμα.

Εάν η πορεία της νόσου συνοδεύεται από μυϊκό σπασμό, χρησιμοποιούνται μυοχαλαρωτικά. Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με άλλα αναλγητικά.

Η λήψη παυσίπονων πρέπει να είναι περιορισμένη σε χρόνο και δόση, ώστε να μην προκαλεί περαιτέρω βλάβη στον ιστό του χόνδρου και άλλες παρενέργειες (ειδικότερα, ανάπτυξη γαστρίτιδας και έλκους στομάχου)

Chondroprotectors είναι φάρμακα που βοηθούν στην αποκατάσταση του ιστού του χόνδρου. Είναι αποτελεσματικά μόνο με μακροχρόνια τακτική χρήση, η οποία συνδυάζεται με άλλες μεθόδους θεραπείας, τρόπους ζωής και διαιτητικές προσαρμογές. Τα φάρμακα για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας του αίματος βοηθούν στην ενίσχυση της επίδρασής τους. Για παρόμοιο σκοπό, συνταγογραφούνται αλοιφές θέρμανσης. Μόνο ένας γιατρός συμμετέχει στην επιλογή της δοσολογίας και του σχήματος.

Θεραπεία χωρίς φάρμακα

Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει διάφορες φυσικοθεραπευτικές και χειροκίνητες τεχνικές, καθώς και ασκήσεις φυσικοθεραπείας. Συμβάλλουν στη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας και στην αποκατάσταση της κίνησης στην κατεστραμμένη άρθρωση. Ανάλογα με την κατάσταση, ο γιατρός συνταγογραφεί:

• θεραπεία με κύματα σοκ
• μαγνητοθεραπεία
• ηλεκτρομυοδιέγερση;
• διάφοροι τύποι ηλεκτροφόρησης και φωνοφόρησης (συνοδεύονται από τη χορήγηση αναισθητικών φαρμάκων).
• μηχανοθεραπεία
• θεραπεία μασάζ και άσκησης.

Χειρουργική επέμβαση

Εάν η ασθένεια έχει φθάσει στο στάδιο ανάπτυξης 3-4, τα φάρμακα και η φυσιοθεραπεία θα ελαφρύνουν μόνο την κατάσταση του ασθενούς, αλλά δεν θα του επιστρέψουν την ικανότητα να κινείται πλήρως. Σε αυτή την περίπτωση, ενδείκνυται η αρθροπλαστική, δηλ. πλήρης ή μερική αντικατάσταση της κατεστραμμένης άρθρωσης με πρόσθεση τιτανίου.

Εάν υπάρχουν ενδείξεις, εκτελείται μια ελαφρύτερη έκδοση της παρέμβασης: λείανση των περιοχών επαφής των οστών και κάλυψη τους με ειδικά λεία εμφυτεύματα που διευκολύνουν την ολίσθηση.

Πρόληψη

Ο τρόπος ζωής μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης κοξαρθρίτιδας, καθώς και το ρυθμό εξέλιξής του. Είναι σημαντικό να τηρείτε αυστηρά τους κανόνες:

• ακολουθήστε έναν ενεργό τρόπο ζωής: κολύμπι στην πισίνα, περπάτημα, ποδηλασία - η σωματική δραστηριότητα σε ερασιτεχνικό επίπεδο χωρίς αγώνες για ρεκόρ βοηθά στη βελτίωση της παροχής αίματος και αναστέλλει τις διαδικασίες του εκφυλισμού των αρθρώσεων.
• ομαλοποιήστε το σωματικό βάρος για να μειώσετε το φορτίο στα πόδια.
• εξάλειψη τραυματισμών, υποθερμίας και επαγγελματικών παραγόντων κινδύνου (δονήσεις, άρση βαρών, όρθια εργασία).
• έγκαιρη θεραπεία όλων των ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν σχετίζονται άμεσα με το μυοσκελετικό σύστημα.
• σωστές διαταραχές στάσης στο χρόνο, φορέστε άνετα παπούτσια.

Διατροφή

Με τη βοήθεια της διατροφικής διόρθωσης, ο ασθενής μπορεί όχι μόνο να μειώσει το σωματικό βάρος, αλλά και να μειώσει τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις, τις εναποθέσεις αλατιού στους ιστούς και τις μεταβολικές διαταραχές. Συνιστάται να ακολουθείτε ένα ισορροπημένο μενού με επαρκείς, αλλά όχι υπερβολικές ποσότητες υδατανθράκων, πρωτεϊνών και λιπών, καθώς και βιταμινών και μετάλλων. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στα ακόρεστα λίπη (ελαιόλαδο και λιναρόσπορο), ωμέγα-3 οξέα (που βρίσκονται σε περίσσεια στα ψάρια), κολλαγόνο (ζελατινοποιημένο κρέας, ασβέστη). Συνιστάται η ελαχιστοποίηση των γρήγορων υδατανθράκων, του αλκοόλ, του ισχυρού καφέ, των προϊόντων με τεχνητές γεύσεις, των συντηρητικών και των ενισχυτικών γεύσης.

Συνέπειες και επιπλοκές

Η Coxarthrosis είναι μια από τις κοινές αιτίες αναπηρίας σε ηλικιωμένους. Χωρίς κατάλληλη θεραπεία, η παθολογία αναπόφευκτα οδηγεί σε πλήρη αναπηρία, ειδικά σε διμερείς βλάβες. Ο πόνος και η περιορισμένη κινητικότητα δεν σας επιτρέπουν να εργάζεστε και να φροντίζετε τον εαυτό σας, γι 'αυτό είναι σημαντικό να λάβετε έγκαιρη θεραπεία.